| U.f.4 |
|
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη | |||
| Δευτέρα, 01 Ιούλιος 2013 07:50 | |||
|
U.f.4 παρουσιάζουν την «appληστεία» στο Off Off 2013 Απαντάει η Ηρώ Μητρούτσικου
Ποιες είναι; Είμαστε οι U.f.4! Η συγκρότηση της ομάδας ήταν τελείως παράδοξη και, σχετικά, ξαφνική, εξ΄ού και η ονομασία αυτής! Η ομάδα προέκυψε έπειτα από δική μου πρόσκληση. Αρχικά, εργάστηκα στο θεωρητικό κομμάτι με την Έλπη Οικονομοπούλου (η οποία είναι και η νονά της ομάδας μας) και έπειτα κάλεσα στην ομάδα την Ελίνα Χριστοδουλάκη και την Αλεξάνδρα Τσιάγκα, τις οποίες γνώριζα από διαφορετικούς χώρους, με σκοπό να δημιουργήσουμε μαζί κάτι «φρέσκο & δροσερό». Η Έλπη και η Αλεξάνδρα έχουν τελειώσει την σχολή του «Εμπρός», ενώ εγώ την «Αρχή» της Ν. Καρρά, καθώς και το τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Η Ελίνα είναι η μόνη που δεν έχει σπουδάσει επαγγελματικά θέατρο, αν και έχει ασχοληθεί με αυτό πολλά χρόνια. Όταν η Έλπη αποχώρησε, λόγω προσωπικών κωλυμάτων, δεν πτοηθήκαμε, αλλά αρχίσαμε να αυτοσχεδιάζουμε πάνω στην αρχική ιδέα μου για την “appληστεία”.
Η «appληστεία» είναι μια παράσταση που μιλάει για την υπεραπόλαυση και το ανικανοποίητο, την έλλειψη κορεσμού. Τρεις γυναίκες αποτελούν το cast του έργου και η κάθε μία διακατέχεται από μια διαφορετική έκφανση της απληστίας της σύγχρονης κοινωνίας. Η μια, η πανσεξουαλική, είναι άπληστη και ακόρεστη όσον αφορά το σεξ και την ηδονή γενικότερα, η λογίστρια είναι άπληστη με τα χρήματα και τα υλικά αγαθά (τσάντες, παπούτσια, σπίτια, καλή ζωή, συσσώρευση πλούτου) και η τρίτη, η διευθύντρια της, είναι ένας ανασφαλής άνθρωπος, άπληστη με τα προσωπικά της συναισθήματα, η οποία θέλει να περιβάλλεται συνεχώς από ανθρώπους που την επιβεβαιώνουν και πλαισιώνουν και εκτελούν οτιδήποτε τρελό, ή μη, αποφασίσει....! Ο καθένας από εμάς βρίσκει στοιχεία του χαρακτήρα του σε κάθε έναν από τους ρόλους, αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο. Αρχικά, η κάθε μια «παρουσιάζεται» με τον δικό της μονόλογο, οποίος αυτόματα καταλήγει σε ένα παιχνίδι λέξεων και ίντριγκας, διότι συνδέεται και μπλέκεται με τους μονολόγους των άλλων δύο χαρακτήρων! Οι τρεις γυναίκες εξομολογούνται, λοιπόν, τα πάθη τους με τον προσωπικό τους τρόπο και στη συνέχεια οι τρεις αυτές ηρωίδες συναντιούνται με απρόβλεπτες συνέπειες για την κάθε μία. Μετά από αυτή την συνάντηση τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια στην ζωή τους. Άραγε η απληστία τους θα είναι ίδια;
Για το off-off festival και άλλα φεστιβάλ της πόλης
Είναι υπέροχο που το θέατρο Επί Κολωνώ δίνει βήμα στους νέους κάθε Ιούνη. Τα θέατρα που, αυτή την σχετικά νεκρή περίοδο, προσφέρουν τον χώρο τους δωρεάν σε νέες ομάδες βοηθούν πολύ στην ανάπτυξη της νέας θεατρικής σκηνής. Φέτος, μάλιστα, το παράδειγμα του “Βοb festival”, του φεστιβάλ “Σώματα και αντικείμενα σε κίνηση” (Φούρνος), που διεξάγονται για 6η συνεχή χρονιά και του “Fringe festival” και του “Off-off festival” που διεξάγονται για 5η χρονιά, ακολούθησαν και άλλα θέατρα (Βικτώρια, Eliart). Έτσι, o καθένας έχει την ευκαιρία με μικρό ή με καθόλου εισιτήριο (όπως στο Eliart) να δει νέες ομάδες, νέες ενδιαφέρουσες δουλειές και καλλιτέχνες να δημιουργούν!
Όσον αφορά τώρα τη θεατρική πραγματικότητα στην Ελλάδα, προφανώς και είναι πολύ σκληρή, σε ό,τι έχει να κάνει με τους ηθοποιούς... Παρ' ότι το θέατρο δεν έχει πληγεί τόσο πολύ από την κρίση όσο η τηλεόραση, οι συνθήκες, όσον αφορά στην επιβίωση των ηθοποιών, συνεχίζουν να είναι πολύ σκληρές, όπως, επίσης, και οι αμοιβές τους (όταν υπάρχουν) είναι πολύ χαμηλές! Εμείς δουλεύαμε πάνω από δύο μήνες (οι δυο αρχικές κοπέλες, τρεις μήνες) και εννοείται ότι το μόνο μας κέρδος ήταν ψυχικό κι όχι υλικό. Κάναμε αυτό που αγαπάμε, χωρίς να προσβλέπουμε σε έσοδα (όπως και συμβαίνει με τις περισσότερες ομάδες....). Συχνά διακρίνουμε μια “ανακύκλωση”, η οποία δεν δίνει ιδιαίτερα περιθώρια στους νέους καλλιτέχνες να αναγνωριστεί το ταλέντο που ίσως υπάρχει.... κι έτσι αυτά τα φεστιβάλ είναι μια όαση, αν αναλογιστεί κανείς το τεράστιο ημερήσιο κόστος για την ενοικίαση ενός θεάτρου. Η συζήτηση για την θεατρική πραγματικότητα είναι κάτι που δεν τελειώνει εύκολα, αλλά και κάτι που δεν σε πτοεί, αν πραγματικά αγαπάς αυτό που σπούδασες....
Απαντάει η Αλεξάνδρα Τσιάγκα
Ποιες είναι; Καλησπέρα! Είμαστε οι u.f.4! (Από το UFO...) Unidentified Flying 4! Η συγκρότηση της ομάδας ήταν τελείως παράδοξη και ξαφνική, εξ’ ου κι η ονομασία αυτής! Το 4 (από το u.f.4) απευθυνόταν κ σε ένα τέταρτο μέλος της ομάδας το οποίο δυστυχώς, αποχώρησε από την ομάδα λόγω προσωπικών δυσκολιών. «Κοινός γνωστός» της ομάδας ήταν η Ηρώ Μητρούτσικου η οποία παρακολουθούσε δύο σεμινάρια εκείνο τον καιρό και πρότεινε σε εμένα και στις άλλες δύο κοπέλες από το άλλο σεμινάριο, να δημιουργήσουμε μια ομάδα με σκοπό να κάνουμε κάτι «φρέσκο και δροσερό». Η παράσταση μας ξεκίνησε με κάτι εντελώς διαφορετικό και μη ρεαλιστικό που είχαμε στο μυαλό μας αλλά στην πορεία... κατέληξε στην appληστεία...!
Το έργο Η «Appληστεία» λοιπόν μιλά για 3 γυναίκες οι οποίες είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα και είδη ανθρώπων που υπάρχουν στην κοινωνία μας, το καθένα με τη δική του «απληστία»: Η μια είναι άπληστη κι ακόρεστη όσον αφορά το σεξ κ την ηδονή γενικότερα, η άλλη είναι άπληστη με τα χρήματα κ η τρίτη είναι needy με τα συναισθήματα και θέλει να περιβάλλεται συνεχώς από ανθρώπους οι οποίοι θέλει επίσης να την επιβεβαιώνουν κάθε στιγμή και να πλαισιώνουν οποιαδήποτε απόφαση καλείται να πάρει! Αρχικά η κάθε μια «παρουσιάζεται» με τον δικό της μονόλογο, οποίος αυτόματα καταλήγει σε ένα παιχνίδι λέξεων και ίντριγκας, διότι συνδέεται άμεσα με τους άλλους δυο και μπλέκεται μαζί τους! Εξομολογούνται λοιπόν τα πάθη τους μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο και στη συνέχεια... με κάποιον τρόπο οι τρεις αυτές ηρωίδες συναντιούνται και ...κάτι γίνεται!
Θέατρο στην Ελλάδα σήμερα; Όσον αφορά τώρα τη θεατρική πραγματικότητα στην Ελλάδα, προφανώς κ είναι πολύ σκληρή, σε ό,τι έχει να κάνει με τους ηθοποιούς... Παρ' όλη την «άνθηση» του θεάτρου, εν μέσω κρίσης, οι συνθήκες, όσον αφορά την επιβίωση των ηθοποιών, συνεχίζουν να είναι πολύ σκληρές όπως επίσης οι αμοιβές τους πολύ χαμηλές! Επίσης θεωρώ πως υπάρχει μια «ανακύκλωση» η οποία δεν δίνει ιδιαίτερα περιθώρια στους νέους καλλιτέχνες να αναγνωριστεί το ταλέντο που ίσως υπάρχει σε πολλούς και τα δρώμενα συνεχίζουν, ως επί το πλείστον, να είναι «κλειστά» κι απλησίαστα... Η σύγχρονη θεατρική πραγματικότητα θεωρώ πως δεν περιγράφεται εύκολα, οδηγεί σε μια συζήτηση που δύσκολα σταματά ή καταλήγει κάπου!
Για το off-off festival Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την ευκαιρία που μας δώσατε να δείξουμε τη δουλειά μας κ εύχομαι μια σύντομη μελλοντική συνεργασία, με μεγαλύτερη διάρκεια!
|
